Binnen 48 uur stierven Jan (92) en Conny (91) uit Zoetermeer aan corona. Dochter Silvana verloor haar beide ouders en uit het niets werd ze wees. Het doet pijn, is triest en ging veel te snel. Maar ook het feit dat haar vader en moeder – die zoveel van elkaar hielden – nu weer bij elkaar zijn, geeft haar weer rust.
Dit zegt Silvana:
“Ik moest er over nadenken, over hoe mijn ouders elkaar ontmoetten, maar nu weet ik het weer. Op een dag liep mijn vader met vrienden over straat en zag mijn moeder lopen. Bam, op slag verliefd. Ze gingen samen ijs eten in de Torenstraat van de Italiaan in Den Haag en zo veroverde hij haar voorgoed.
Ik hoef niet uit te leggen hoeveel ze van elkaar hielden. Het feit dat ze 72 jaar getrouwd zijn, zegt alles”.
“Drie jaar geleden kreeg mijn moeder helaas een beroerte. Ze werd hulpeloos en moest naar een verpleeghuis. Al snel besloot mijn vader dat hij echt bij haar wilde blijven, en zo kwamen ze in een tweepersoonskamer in een verpleeghuis in Zoetermeer terecht. Op een afdeling voor mensen met dementie, hoewel mijn vader nog steeds heel duidelijk in zijn hoofd was.
Hij kon daar geen normale gesprekken voeren met iemand. Het was moeilijk voor hem, maar hij moest en zou voor mijn moeder zorgen. Ik laat haar niet sterven,” zei hij altijd. Het werd het belangrijkste doel in zijn leven”.
“En toen, in maart, sloten de verpleeghuizen. Mijn vader zei: “Nu ga ik dood omdat ik niet meer uit kan gaan. Om geïsoleerd te zijn in een kleine kamer, om geen mensen meer te zien, kun je je niet voorstellen hoe moeilijk het moet zijn geweest.
Ga verder naar de volgende pagina voor het vervolg van dit droevige verhaal.
