De vriendin van Peter R. de Vries, die anoniem moet blijven vanwege veiligheidsredenen, zou gaan samenwonen. In een interview met de Volkskrant vertelt ze veel over hun relatie.
Peter en zijn vriendin zouden samen naar een huis gaan kijken op de dag dat hij werd neergeschoten.
“Peter had deze woning al bekeken en was enthousiast. Hij zei: ik maak een afspraak, dan kunnen we vanavond samen gaan kijken. Ik moet eerst even naar Boulevard, maar ik kan er om kwart over acht zijn.”
“Twaalf over zeven appte ik hem: ik ga nu vertrekken. Hij schreef terug: Ok!…Dat was zijn laatste berichtje. Ik was bijna bij dat huis toen Peters zoon Royce belde en zei dat Peter was neergeschoten. Ik begon meteen te schreeuwen. Toen ik Peter belde en hij niet opnam, wist ik: foute boel. Hij nam altijd op als ik belde, ook als hij midden in een bespreking zat. Nadat hij ook niet op mijn appjes had gereageerd, wist ik dat het waar was.”
Ook wordt het laatste gesprek tussen haar en Peter in het interview getoond.
Ziekenhuis
Peter zijn vriendin zegt in het interview ook hoe verdrietig ze was toen ze hem in het ziekenhuis zag liggen.
“Ik heb ontzettend hard gehuild. Peter was gehavend, maar hij was er nog, dat zag je aan alles (…) Elke dag liet ik hem met mijn telefoon ons liedje horen, wat hij ook afgespeeld wil hebben op zijn uitvaart: The first time ever I saw your face.” Ze was er kapot van maar bleef toch hopen op een wonder. “In die week waarin hij in het ziekenhuis lag, kreeg ik hoop dat het goed zou komen. Toen kwam de tweede klap.”
Precies één week geleden stierf Peter aan zijn verwondingen: “Ik dacht dat ik heel sterk was, maar soms denk ik: het is te groot, ik kan dit niet aan. Even, heel even, heb ik gedacht: had ik jou maar nooit ontmoet. Natuurlijk is dat egoïstisch, maar de pijn is zo groot, zo onbeschrijflijk.”
Zie hieronder Peter zijn aller laatste interview:
https://youtu.be/AQhD8EoLdnc
