De 37-jarige Sofie is zelf niet bepaald fan van make-up. Ze doet de noodzakelijke dingen zoals mascara en lippenstift, maar verder houd het op. Dat geldt echter niet voor haar zoontje van 7, die is er dol op.
“Mijn zoon was drie jaar oud toen hij voor het eerst met een lippenstift begon te spelen. Zijn tante was een dagje komen oppassen, en had halverwege de avond haar make-up-tas tevoorschijn gehaald. Mijn zoon was erg nieuwsgierig en begon met de make-up te spelen”, aldus Sofie.
‘Ik dacht dat het een fase was’
Mijn zus stuurde foto’s door waarop hij met veel make-up te zien was. Oogschaduw met glitters op zijn oogleden en felroze lippenstift als een snor boven zijn bovenlip. We konden er destijds allemaal om lachen. Maar bij mijn zoon bleef het niet bij die ene keer.
Telkens als zijn tante kwam, wilde hij met haar make-up-tas aan de slag. Hij vond het niet alleen leuk om zijn eigen make-up te doen, maar hij kleurde met net zoveel liefde onze lippen. Ik dacht eerlijk gezegd dat het een fase was, maar alles leek erop dat zijn liefde voor make-up niet meer over ging.
Naarmate de jaren verstreken, groeide zijn interesse in make-up. Wanneer ik bijvoorbeeld met hem naar de Hema ging, wist hij meteen de make-up-afdeling te vinden. Hij kon dan enorm zeuren omdat hij per se een bepaalde oogschaduw wilde.
Dan zat hij uren op zijn kamer met een YouTube-tutorial zijn eyeliner te perfectioneren. Ik liet hem binnenshuis zijn gang gaan, maar ik had één regel: je mag niet met make-up naar buiten. Mijn zus dacht daar anders over. Telkens wanneer zij ging oppassen, nam ze mijn zoon mee naar buiten. Met make-up en al gingen ze dan de stad in.
Trots
Inmiddels ben ik milder geworden met regels. Mijn zoon mag van mij ook make-up naar school. Ik besef nu dat het heel normaal is om dat te doen. Jongen of meisje, dat maakt niet uit. Sterker nog, mijn zoon doet zijn make-up soms beter dan meisjes. Daar ben ik toch wel trots op.”
